Ireo Komitin'ny Firaisan'ny Fiangonana teto Ambohimalaza tamin'ny taona 1925
Fandatsahana ny Vato Fehizoro tamin'ny 04 desambra 1954
Tsangambaton'ny faha-50 taona niangonana voalohany teto amin'ny FPTAF
Fitokanana vali-tafo 4 novambra 2018
Fitokanana vali-tafo 4 novambra 2018
Fitokanana vali-tafo 4 novambra 2018
Fanentanana
Takelaka faha 60 taona
Tantaran' ny fanorenana ny tranovato
Lohahevitra banjinina volana
: FANAVAOZANA FANKATOAVANA FANOMPOANA FAMONJENA FIOVANA
Eo foana ny Fanahy Masina rehefa hanao zava-baovao ny Zanahary. Mamorona avy amin’ny tsy misy Izy ka mahary ary mahay manavao ny efa misy ka manatsara. Simban’ny fanahy ratsy feno ota ny zava-boahary rehetra izao ka mila havaozina. Ny fiovaana ho amin’ny tsara no mahasoa sy mampiadana ka mahasambatra. Mandalo fanavaozana mafy mihitsy vao ho tena tonga amin’ny tanjona mahafaly. Sitraky ny Zanahary ny olona ratsy fanahy, lozabe, mpangalatra, mpandainga, mpamono olona, sns…, mba hiova hihavao ho amin’ny tsara, ka hiala amin’ny ratsy fanaony, hifona sy hanatona Azy ka hibebaka, fa hamela heloka Izy ka hanome ny fahasoavany ho azy ireny. Tonga saina ilay zanaka adala ka niverina nanatona ny rainy, sady nivazina no nifona. Miovà amin’ny fanavaozana ny saina mba hamantarana ny sitrapon-Janahary izay tsara sady ankasitrahana no marina sy masina. Raha miala amin’ny lalan-dratsiny ny olona, tena ho velona tokoa izy. Fa raha ny marina no miala amin'ny fahamarinany ka manao meloka ary manaraka ny fahavetavetana rehetra izay nataon'ny ratsy fanahy, ho velona va izy? Tsia, fa ho faty tokoa izy, indrisy, mampalahelo izany. Aleo miova ho amin’ny tsara toy izay miova ho amin’ny ratsy. Koa samy hotsarain-Janahary araka ny nataony avy ny olona. Miverena anio ka mibebaha amin'ny fahadisoana rehetra vita, mba tsy ho fahatafintohinana mahameloka intsony izany. Ialao àry ny ratsy, meteza havaozin’ny Fanahy Masina! Koa mibebaha ianareo mba ho velona, indrindra ianareo mihevi-tena ho lehibe. Hanavao ny asan-tanany, ny tany aman-danitra, ny Zanahary; koa mitandrema kosa, miambena fa hohavaoziny ny zava-drehetra! Ary amin'izany andro izany, raha afaka ny fahoriana lehibe, ny masoandro hohamaizinina, ny volana tsy haneho fahazavana, ny kintana hiraraka avy eny amin'ny lanitra, ary hohozongozonina ny hery izay ao amin'ny lanitra. Amin'izay i Kristy Tompo no ho hita avy eo amin'ny rahona amin'ny hery lehibe sy ny voninahitra. Haniraka anjely Izy hanangona ny olom-boafidiny hatrany amin'ny faran'ny tany aman-danitra. Raha vao manaroka ny aviavy ka mandravina, efa akaiky ny loha-taona. Toy izany koa, raha vao hita fa tonga izany zavatra izany, aoka ho fantatra fa efa mby akaiky eo am-baravarana Izy. Hisy foana ny taranaka ity mandra-pahatongan'izany rehetra izany. Mitandrema, miambena, mivavaha; fa ho avy tampoka Izy. Mihavaoza ka tafio ny toetra vaovao izay havaozina ho amin'ny fahalalana tsara araka ny endrik'Ilay nahary azy. Fa amin'izany tsy misy Grika sy Jiosy, na voafora sy tsy voafora, na barbariana sy Skytiana, na andevo sy tsy andevo, fa Kristy no zavatra rehetra sady amin'ny rehetra. Koa mitafia famindrampo sy fiantrana, fandeferana, fahamoram-panahy, fanetren-tena, fahalemem-panahy, araka ny maha-olom-boafidin-Janahary sady masina no malala. Mifandefera, ka mifamelà heloka, raha misy manana alahelo amin'ny sasany; tahaka ny namelan'ny Tompo Kristy ny helokareo no aoka mba hifamelanareo heloka kosa. Ary aoka ho ambonin'izany rehetra izany ny fitiavana, fa fehin'ny fahatanterahana izany. Ary aoka hanapaka ao am-po ny fiadanan'i Kristy, fa ho amin'izany no niantsoana ny mino ho tena iray; ary aoka ho feno fisaorana! Aoka ny Tenin'i Kristy hitoetra betsaka ao anaty amin'ny fahendrena rehetra, ka mifampianara ka mifananara, mihira amin'ny fahasoavana ao am-po ho an-Janahary. Ary izay rehetra atao, na amin'ny teny, na amin'ny asa, ataovy amin'ny anaran'i Jesoa Tompo izany rehetra izany, ka misaora ny Zanahary, amin'ny alalany. Ry olombelona ô, efa naseho anao izay tsara sy izay ilain'i Jehovah aminao: ny hanao ny marina sy ho tia famindram-po ary ny hanaraka Azy amin'ny fanetren-tena. Mbola misy rakitry ny faharatsiana ihany va sy famarana tsy ampy izay voaozona, ao an-tranon'ny ratsy fanahy? Mety madio va ny firenena raha manana mizana mandainga sy kitapo misy vato tsy marina? Fa feno loza ny mpanan-karenany, mandainga ny mponina ao aminy, ary lela feno fitaka no eo am-bavany. Ny Zanahary kosa hikapoka maharary azy ka handringana azy noho ny helony. Hihinana izy, nefa tsy ho voky; hampirina izy, nefa tsy hahavonjy; hamafy izy, nefa tsy hijinja; hanosihosy oliva izy, nefa tsy hihosotra diloilo, hanosihosy ranom-boaloboka izy, nefa tsy hisotro divay. Miovà, mihavaoza, fa aza mitandrina ny lalàn'i Omry sy ny asan'ny taranak'i Ahaba intsony na ny fisainany, sao atolotry ny Zanahary ho figagana, na ho toy ny zavatra mampisitrisitra ianao! Farany, izay nifanenjika sy nifanaratsy, aoka hihavao ka hihavana hifanampy sy hifanohana; izay nifampialona mihavaoza ka miaraha manompo ny Zanahary amin’ny fitiavana sy fifaliana ho voninahitry ny Anarany! Mihavaana amin’ny Zanahary sy ny namana ary ny tena! Fanavaozana tena mahagaga no omen’ny Tompo izay mino Azy. Raha misy olona ao amin’i Kristy, olom-baovao niova saina, niova fo, madio fanahy, olona nateraka indray ka tsy izy intsony no velona fa Kristy no velona ao anatiny. Roahy ny ratsy ka raiso ny tsara! Soa raha tonga olom-baovao ianao! Mihavaoza ka tafio ny toetra vaovao izay havaozina ho amin'ny fahalalana tsara araka ny endrik'Ilay Zanahary, Fitiavana! Amena.
Ho aminao anie ny fiadanan'ny Tompo! Amena!Ny Mpitandrina RAKOTOSON Philippe
Manaiky hanao ny asa, manaraka izay voalazan’ny baiko, manao izay takiana, fa mifady izay andrarana, no atao hoe mankatoa. «Shama» ny teny hebreo midika: re sy heno ka tanterahana. Atao ny sitrapon-Janahary ho fankatoavana Azy. Fa nihaino ny feon’ny fanahy ratsy i Eva ka nanaraka ny teniny fa tsy nankatoa ny Mpahary azy. Azo adika mankatoa ny teny grika «hypakoô» sy « peitô ». Ka mihaino mandray fahalalaana aloha, vao manatanteraka ny sitra-pon’ilay nitafa. Mino ka miasa arak’izany no atao hoe mankatoa. Ankatoavy ny Zanahary fa Izy no Loharanon’aina. Ho faty izay mandà Azy, fa miankina Aminy ny fiainana. Mamita-tena izay mino fa marina ny zavatra iray nefa tsy mankatoa. Tsy hahazo fitahiana izy. Mora tsy mankatoa ny olona ka mila miady mafy amin’ny fanahy ratsy eny amin’ny rivotra. Italahoy ny Fanahin’i Kristy hanampy hankatoa ny Zanahary, mba hiadana sy ho sambatra ary ho faly sy hifankatia isika ka samy hifamela heloka. Ny olona mino sy mankatoa no ho voatahy. Mankatoa noho ny fitiavana izay manana toe-po tsara. (2 Jaona 3-6-9). Notendren-Janahary ho Mpanjaka ny Zanany, ka tokony hankatoa Azy ny rehetra. Ny fanjakana eto an-tany izay mitarika antsika hanompo sampy sy hanao ny tsy fahamarinana ve mbola tokony ho ankatoavina ? Valiny : «tsia!» Zanahary ihany no tena Mpitondra ka ankatoavina fa tsy olona.
Mitsahara, fa aza manao ratsy. Mianara hanao ny tsara. Diniho izay rariny, anaro ny mpampahory. Omeo rariny ny kamboty, tsarao ny adin'ny mpitondratena. Aoka hisasa sy hidio ka hanala ny fanao ratsy rehetra. Fa izay manaiky sy mankatoa no hisitraka ka hihinana ny voka-tsoan’ny tany! Izay manao ny sitrapon-Janahary ihany, amin’ny finoana, fitiavana sy fifaliana, no hiditra amin’ny fanjakan’ny lanitra.
Fanahy ny Zanahary ka tsy hita maso, tsy mbola nisy nahita Azy na oviana na oviana. Nefa raha mifankatia isika, tena mitoetra ato amintsika Izy satria FITIAVANA Izy. Ny Fanahiny manambara fa Kristy Zanany no Mpamonjy izay mino Azy. Ary isika efa mahalala sy mino ny fitiavan-Janahary antsika, fa Fitiavana Izy ka izay mitoetra amin'ny fitiavana no mitoetra ao Aminy sady Izy ao amintsika. Amena.
Ny Mpitandrina RAKOTOSON Philippe
Fanaovana asa ho Fanajana olona fatratra sy Fanekena ny sitra-pony no atao hoe: Fanompoana. Ny andriana mandova fanjakana ny andevo mandova fanompoana. Fanompoan’ny andevo, tsy fidiny azy, ary raha azony ialàna, andosirany. Noporetin’ireo irak’andriana, fahefana nisy, taona 1885-1895, ny vahoakan’ny faritra faha-6 teto Imerina. Fa lany andro fotsiny amin’adi-lahy ireo mpitondra sy miaramila; fa nifanara-tsaina kosa rehefa ampahory sy itsentsitra ny vahoaka izay nandry tsy lavo loha (lainga, jirika, ady, tontakely, kolikoly, sns…). Taona 1896 no porofo mivaingana fa rava ho azy ny fahefana izay nampahory ny madinika sady naorina amin-dainga sy sampy ary alahelom-bahoaka. Hafa ny fanompoana ny Tompo fa io ihany no atao an-tsitra-po amim- pitiavana, amim-pifaliana, ho voninahi-Janahary, ka aina no fetra. Izay nofidian'ny Tompo hanao ny asany na inona karazana fanompoana, no mpanompony voafidy ka tsy ho ariany. Angataho Izy hanampy amim-panaovana izany fa aza mitoky amin'ny herin'ny tena sy ny fahalalana fotsiny. Alao hery! Nasain’i Kristy namoky olona dimy arivo lahy ny mpianany izay tsy nanana afa-tsy mofo dimy sy hazan-drano madinika roa. Rehefa mino sy matoky Azy, mahagaga fa vita ny asa, nihinana izy rehetra ka voky, ary nisy ambiny roa ambin’ny folo sobika nenti-nody. Miteny amin’ny kristiana malagasy ny Tompo izao: «omenareo hanina ny vahoaka Malagasy». Mpianatra izay tsy nitaky karama fa nihinana izay naroson'ny olona, ireo indray no asaina manome hanina ny olona, rehefa niteny hoe "ravao ny vahoaka samy hitady hanina sy kidoro fandriana ho azy avy". Tsia fa fiharian-karena iombonana, kominisima na haren’ny apostoly no ilaina hoy ny Tompo. Tsapao ny fahorian'ny hafa na kely aza ny ho enti-manana, tsy mahasakana izany. Ilaina ny zotom-po hisahirana, hisikina hanompo, fa sarotra ny asa. Io no Fanompoana. Raha nitantara ilay Fanasana niarahan'i Jesoa sy ny Mpianany i Jaona, tsy fanasana "sakafo" no nolazainy fa fanasana "tongotra" (Jao.13): fanaovana ny asan'ny mpanompo, asan’ andevo, ny fanasana tongotra. Didim-pitiavana, fitia vonona hanompo tsara hatramin'ny fara-fofonaina no didin-Janahary Fitiavana. Manaiky hanompo ny hafa, eny fa na efa reraky ny asa fitoriana aza. Izay talenta ananana no atolotra hanompoana ny Tompo sy ny hafa, mba hifampizarana ny kely, hitsinjovana ny mahantra, hampivoarana ny fiaraha-monina. Tanteraho Tsara ny Fanompoana! Tsarovy fa na ilaina aza ny fianarana, ny Zanahary no tena manolotra fahaizana hanaovana ny fanompoana. Kaodia, mailoa, mitandrema, miambena, iareto ny fahoriana, tanteraho ny fanompoana. Ampiasao tsara ny fotoana. Tohizo ny ezaka natomboka. Zarao ny asa araka ny talenta avy. Tarafo ny voninahi-Janahary. Aoka tsy hisy hampimalo. Mavitriha, marisiha mba hamirapiratra, ka ho hitan’ny olona ny asa tsara atao, hanomezany voninahitra ny Zanahary. Kajio ny fitondran-tena tsara. Matokia ny Tompo, ankamamio ny fanompoana Azy ka tontosay! Hobia Izy fa mendrika Azy izany. Derao sy ankalazao amin-dokanga sy valiha tory folo. Mihirà fihiram-baovao ho Azy; tendreo amin'ny feo fifaliana fa mahitsy Teny Izy ary mahatoky ny asany. Marina Izy ary henika ny famindram-pony ny tany. Ny fahatahorana Azy no fiandohan’ny fahendrena, fa Izy no mahafoana ny fisainan'ny firenen-tsamy hafa; mahatsinontsinona ny hevitry ny olona. Sambatra ny firenena izay manana Azy ho Tompo! Fa Izy no Mpamantatra ny asany rehetra. Tsy misy mpanjaka voavonjin'ny hamaroan'ny miaramilany; ny olo-mahery tsy voavonjin'ny haben'ny heriny. Zanahary no ifalian'ny fo, masina, itokiana, azo antenaina ny famindram-pony. Nahariana ny zava-drehetra ny Teniny ka nisiam-piainana nanazavana ny olona, ary izay nandray Azy nahazo hery tonga zana-Janahary feno fahasoavana manana amby ampy sy fahamarinana. Izay manompo amim-pitiavana no mahalala ny Zanahary Fitia ka manana ny fanahin'ny fahendrena. Ny Fanjakam-pitiavana mitaky fanompoana amim-pitiavana! Amena
Ho aminao anie ny fiadanan'ny Tompo! Amena!Ny Mpitandrina RAKOTOSON Philippe
Andininy malaza momba ny famonjen-Janahary io. Lehibe ny fitiavany antsika, ka natolony ho sorona ny Zanany Lahy Tokana (Jesoa Kristy), mba hahazoan’izay rehetra mino Azy fiainana mandrakizay. Ny tena fototr’io hafatra feno toky io «famindram-pon-Janahary» no mitaona ny olona rehetra hibebaka sy hino, mba ho velona mandrakizay doria alaovalo ataranoana izy. Fitiavana sy famonjena no Filazantsara.
❤️1. Fitiavana. Eny Fitiavana ny Zanahary (1 Jao. 4:8) ka namorona ny olona hitovy endrika Aminy. Mbola tia antsika tsirairay avy Izy, na lavo tamin’ny fahotana aza isika. Fitiavana Izy ka nanome ny Zanany (Jesoa Kristy), ho fanavotana antsika amin’ny ota. Fahasoavana izany.
✝️ 2. Famonjena. Eny famonjena no vokatry ny fitiavan-Janahary ny mino. Tafasaraka taminy isika noho ny fahotana, koa ny fahafatesan’i Jesoa teo amin’ny hazo fijaliana no nanavotany antsika. Sorona Izy ho sazin’ny otantsika, nefa velona indray kosa Izy ho famantarana fa resiny ny fahafatesana. Izay mino sy manaiky Azy ho Kristy Tompo sy Mpamonjy no afaka amin’ny ota, ka mahazo ny fiainana vaovao. Mila madio fo isika, ateraka indray amin’ny Teniny ho tonga zanany.
3. Ahoana no handraisana izany fitiavana sy famonjena izany?
Vita fihavanana amin-Janahary isika raha manatona Azy, mibebaka miaiky ny fahotantsika, ka mangataka ny famelan-keloka. Mino an’i Jesoa ho Mesia sy Mpanavotra antsika ka vonona ny ho ateraka indray, hanana fiainam-baovao mifanaraka amin’ny sitrapon-Janahary amin’ny fiainana isan’andro, amin’ny alalan’ny Teniny sy ny Fanahy Masina.
4. Vokatry ny Fitiavana sy Famonjena. Rehefa mandray an’i Kristy amin’ny fony ny olona no mahazo fiadanana sy fifaliana, satria fantany fa voavela ny helony ka manana fiainana mandrakizay izy. Ny Fanahy Masina no manome hery hialana amin’ny fahazaran-dratsy ka hanara-dia Azy. Voasariky ny Fitiavany ka mizara izany amin’ny hafa koa.
🌟 Famaranana. Ny fitiavan-Janahary sy ny famonjeny no hany fanomezan-dehibe atolony ho an’ny mino rehetra. Aza manangona fahamarinana amin’ny herin’ny tena, fa manasa antsika Izy handray ilay fanomezam-pahasoavana amin’ny finoana sy fankasitrahana.
Ny Mpitandrina RAKOTOSON Philippe
Fiovaana mandalo amin’ny fanovaana; fihavaozana mandalo amin’ny fanavaozana; fihatsaraana mandalo amin’ny fanatsaraana. Miova ho vao ary tsara kokoa amin’ny lafiny maro samy hafa, ara-tsaina, ara-nofo, ara-panahy, ara-toetra, ara-pomba, ara-toe-karena, … ny mino. Atao ny fanovaana ny fomba fisainana, ny fomba fiasa, ny fomba fanao. Atao koa ny fanavaozana ny saina mandinika (mamakafaka), ny saina fihetseham-po (faly na tezitra na matahotra na ory), ny saina sitra-po manapa-kevitra. Manatsara ny finoana ny faneken’ny saina fa marina ny Teniny ka faly miankina Aminy (tsy misalasala). Ny Finoana misy iray ampifampitomboina amin’ny Fitiavana in-telo vaika ka zaraina amin’ny Olana maro sedraina izay heverina ho zava-poana (satria fahavalo resy) no ahazahoana Fifaliana in-droa heny. Fitiavana ampifampitomboin’ny Asa sy Fanantenana no mbola ampitomboin’ ny Finoana velona, tsara, ka na zarain’ny Olana (potehany) aza izany, vao mainka miteraka Fifaliana safononoka in-droa heny. Faly fa nahazo tombony, fahasoavana, resy ny ota, ny simba, ny ratsy maro, faly koa fa velona ka vonona hiova. Izay no fiadanana omen’ny Tompo! Olom-baovao ny olona ao Aminy, nateraka indray, miova ho tsara, satria Kristy mihitsy no velona ao anatiny. Izay mino mandray Azy ao amin’ny fiainany no mpandresy. Miova avokoa ny momba azy rehetra. Fiovaana avy amin’ny haizina ho amin’ny mazava, avy amin’ny fahafatesana ho amin’ny fiainana, ary avy amin’ny nofo ho amin’ny Fanahy. Resahana lalina ny momba ny fahaterahana indray, ny finoana an’i Jesoa Kristy ary ny fiainam-pitiavana. Fototry ny fiovana ho an’ny mino izany. Fahaterahana indray (Jaona 3:3-6). Ateraka indray ny olona vao ho tafiditra ao amin’ny Fanjakan’ny Lanitra. Ny fahateraham-baovao ara-panahy avy amin’ny TENY no midika hoe fanovaana lalina avy ao anaty, fanombohana vaovao miaraka amin-Janahary indray. Finoana an’i Jesoa Kristy no manome fiainana (Jaona 3:16) Fitiavan-Janahary manolotra ny Zanany mba hamonjy ny mino no ananana fiainana mandrakizay. Manova toetra (avotra, velona) sy manova toerana (paradisa, lanitra) ny finoana. Fiovana avy amin’ny haizina ho amin’ny mazava (Jaona 8:12) . Jesoa Kristy Teny tonga nofo no Fahazavana; ka izay mino Azy hanana ny fahazavan’aina. Miala amin’ny haizin’ny ota (tsy fahalalana) ka miditra amin’ny fahazavan-tsaina (Fahamarinana). Fanekena sy fanompoana an’i Kristy (Jaona 12:26). “Raha misy manompo Ahy, aoka hanaraka Ahy izy...” Tsy mijanona amin’ny finoana fotsiny, fa mitarika amin’ny fanarahana sy fanompoana an’i Jesoa izany fiovaana izany. Fiovaana ho zana-Janahary (Jaona 1:12-13). Fa izay rehetra nandray Azy, no nomeny hery ho tonga zanaky ny Tsitoha. Manana sata vaovao, tsy mpanompo intsony fa zanaka. Mahafinaritra ka manome hery ny Filipiana 4:4: Mifalia mandrakariva ao amin'ny Tompo! Fiovaana ho an'ny mino no anasaana azy hanana fiainana anaty fifaliana maharitra na inona toe-javatra miseho. Ireto no fiovaana mitranga eo amin'izay miaina izany. Fiovaana amin'ny toe-tsaina. Ny mino na mandalo olana aza afaka mahita antony ifaliana satria fantany fa eo anilany mandrakariva ny Tompo. Tsy fifaliana voafetran’ny toe-javatra tsara ihany, fa fifaliana mifototra amin’ny finoana sy fitokisana feno amin-Janahary. Fiova-piainana manaporofo fanantenana. Mifaly foana ny mino manoloana ny zava-tsarotra, no mampiseho amin’ny hafa ny fanantenany sy ny fitokisany ny Tompony. Lasa porofo velon’ny finoana ao anatiny izany. Fahafahana amin’ny tebiteby sy ahiahy. Filipiana 4:6, no milaza fa tsy manahy ny mpino feno vavaka. Ny fifalian’ny Tompo no manampy amin’ny fanalana enta-mavesatra ara-tsaina, ara-nofo, ara-panahy. Tsy mimalo. Fifandraisana lalina kokoa amin’ny Tompo. Mifaly foana ny mino miaina akaiky Azy, mahatsiaro Azy isan'andro, mitady Azy amin'ny zava-drehetra. Io fifandraisana io no loharanon’ny fifaliana marina. Tena fiovaana avy ao anatiny, mitaratra any ivelany. Mifankazara amin’ny Tsitoha fa hiadana ianao! Tena tsara izany! Fohy, fa lalina ary manan-kery be! Hojerena ny fomba ahafahana miaina izany. Tena baiko ny "Mifalia" tsy resaka fihetseham-po fotsiny, fa fanapahan-kevitra, fomba fijery, fanekena ny fahamarinan-Janahary sy ny fahatsaran-toetrany amin'ny fiainantsika. Midika izany fa na eo aza ny alahelo sy ny zava-tsarotra maro, mbola afaka mifaly isika mino satria fantatsika ny Tompo. «Mandrakariva» Azo tanterahana na sarotra aza ny manam-piainam-pifaliana foana fa tsy hoe "amin’ny fotoana tsara" na "indraindray ihany" fa lalandava. Midika izany fa tsy miankina amin’ny zava-misy hita maso ara-nofo toy ny toe-karena na fahasalamana na fihetseham-po na fahombiazana, fa miankina amin’Ilay tsy miova: Jesoa Kristy. Izy no fototry ny fifaliantsika. «Ao amin’ny Tompo» Ny fifaliana resahina eto, tsy avy amin’izao tontolo izao. Raha tsy ao amin’ny Tompo, tsy ho azo atao ny hifaly mandrakariva. Midika hoe: amin’ny fifandraisana amin’i Kristy, amin’ny fahafantarana Azy, amin’ny fiainana amin’ny fanatrehany, amin’ny fahatokisana Azy. Andao àry ho hampiharina izany. Manomboha ny andro ao amin’ny Tompo. Vavaka fohy sy fisaorana isan'andro, rehefa mifoha: "Tompo ô, misaotra fa eo Ianao. Ambeno ny saiko sy foko mba hifaly ao Aminao androany, na inona mitranga, fa ampy ho an’ny andro ny ratsy miseho eo aminy. Ary ampy ho ahy ny fahasoavanao!" Amena! Mifantoha amin’ny zavatra tsara . Filipiana 4:8 Zavatra tsara sy marina eritreretina fa avelao any adinoy ny zava-dratsy. Ny fijerena ny soa, fibanjinana ny tsara, no manokatra lalana ny fifaliana ho avy. Misaora na amin-java-tsarotra aza. Aoka hivazina ho fahafahana: "Inona no azoko ankasitrahana androany, na sarotra aza ny toe-javatra?" Izany toe-tsaina izany no mampitsimoka fifaliana.. Mifandraisa amin'ny hafa amin’ny fanantenana. Aza mikizaka. Izarao teny mamy, ampaherezo ny hafa, zarao ny hafalianao. Fa misy hery manasitrana amin’ny fizarana teny feno finoana sy fitiavana. Mibanjina an’i Jesoa hatrany. Tahaka an’i Petera nandeha teo ambonin’ny rano: raha nitodika tamin’i Jesoa foana ny masony, tsy nilentika izy. Vao mijery ny alon-drano sy ny tafiotra, tsy maintsy milentika. Toy izany koa isika: ny fitazonana ny fijery ao amin’i Kristy no mitazona ny hafaliana. Banjino foana Izy! Atambaro amin’ny fiainanao izany, fa ho sambatra sy hiadana ary ho faly ianao! Gen.1 ; Jao.4 ; Apo.21. Ny TENY no Mpahary hatramin’ny voalohany ka nanao fanovaana niteraka fiovaana. Tamin’ny voalohany Izy nahary ny Lanitra sy ny Tany ka nanao hoe misia ny mazava. Nisy izany; ary hita fa tsara ny mazava, dia ilay fiovaana! Jesoa niteny tamin’ilay vehivavy samaritana tao Sykara hoe : Raha fantatrao Izaho miteny aminao hoe: Omeo Aho hosotroiko, ianao no ho nangataka tamiko, ka nomeko rano velona mba tsy hangetaheta intsony. TENY Fanavaozana niteraka fihavaozana ho an’ilay vehivavy lasa nino izany, ka tsy nangetaheta ny zavatry ny nofo intsony, fa lasa mpitory ny Filazantsaran’ny Lanitra izy. Ary hoy Ilay mipetraka eo ambonin'ny seza fiandrianana: Indro, havaoziko ny zavatra rehetra. Hisy Lanitra vaovao sy Tany vaovao, ary raha misy olona ao Aminy, ho olom-baovao izany. Fanatsaraana miteraka fihatsaraana ho an’ny mino rehetra izany. Teny nahariana izao tontolo izao, Teny mitondra fiovaana, Teny manavao izao tontolo izao sy izay rehetra ao aminy. Avia Maran ata! Amena! Ary hoy koa Izy: Soraty: fa mahatoky sy marina ireo teny ireo. Ary hoy koa Izy tamiko: Tanteraka ireo. Izaho no Alfa sy Omega, ny fiandohana sy ny fiafarana. Izaho hanome maimaimpoana amin’ny loharanon'ny ranon'aina ho an'izay mangetaheta. Izay maharesy no handova izany zavatra izany; ary ho Andriamaniny Aho, ary izy ho zanako. Ho aminareo anie ny fiadanan’ny Tompo!
Ho aminao anie ny fiadanan'ny Tompo! Amena!Ny Mpitandrina RAKOTOSON Philippe
Joyeuses Pâques
Soli Deo Gloria
1 Korintiana 5:8 ka dia aoka isika hanao andro firavoravoana, tsy amin’ny masirasira ela, na amin’ny masirasira lolompo sy faharatsiana, fa amin’ny mofo tsy misy masirasira, dia ny fahadiovam-po sy ny fahamarinana.
Kristy no fiadanantsika
Jaona 16:33 Izany teny izany efa nolazaiko taminareo mba hanananareo fiadanana amiko. Atỳ amin’izao tontolo izao no ahitanareo fahoriana; nefa matokia; Izaho efa naharesy izao tontolo izao.
Grandeur de celui qui pardonne
Œil pour œil, dent pour dent, c’est la loi pour beaucoup, Si on fait exception, on risque de passer pour fou. Lucides, faisons le fou : quittons l’instinct normal, Un réflexe spontané, rendre le mal pour le mal. Sortons de l’ordinaire, prenons de la distance, Décidés pour toujours de ne pas faire vengeance, Convaincus de sa faute, nous allons l’étonner, Car au lieu de frapper, préférons pardonner. La vengeance enterrée, on gagne une paix solide. Le cercle vicieux brisé : c’est l’œuvre des fous lucides. Si génie et folie sont frère et sœur banals, Savoir bien pardonner est une folie géniale. Mais qui sait pardonner, si ce n’est le plus grand ? Le plus juste, le plus fort : il est sûr de son rang. Le grand reste toujours grand, quand il donne, quand il pardonne, Approuvé, respecté, qu’il chante ou qu’il fredonne. Le faible parfois pardonne, serait-ce par obligation ? Mais le grand qui pardonne est libre de ses actions. La magnanimité, le privilège des seuls grands, Est leur intime valeur, qu’ils soient pieds nus, sans gants. A l’intérieur d’un peuple, toujours des différences, Erreurs du Créateur, faites par inadvertance ? Ou différences voulues, dont il faut se réjouir ? Son prochain accepté, tout le monde va s’épanouir. Comme tu ne meurs qu’une fois, tous tes méfaits passés Seront mis sur ton compte…à moins d’être pardonnés. Le jour du grand départ, hagard, le teint livide, Tu n’emporteras rien, pas un sou, les mains vides ! A quoi te serviront tous ces biens amassés ? Faudrait-il pas lorgner côté Éternité ? Au Ciel ou en enfer : cela dépend de toi, Les anges ou la vermine ? Compagnons de ton choix ! Rendre le bien pour le mal : c’est cela le pardon. Quelqu’un d’Exceptionnel, de sa vie a fait don. Le Champion du pardon, il a versé son sang, Pour ta paix éternelle, c’est JÉSUS le plus GRAND !
Professeur RABARIOELINA Lala
08 Mars 2002
Et 12 Janvier 2017
Chaise (35 isa)
