Ireo Komitin'ny Firaisan'ny Fiangonana teto Ambohimalaza tamin'ny taona 1925
Fandatsahana ny Vato Fehizoro tamin'ny 04 desambra 1954
Tsangambaton'ny faha-50 taona niangonana voalohany teto amin'ny FPTAF
Fitokanana vali-tafo 4 novambra 2018
Fitokanana vali-tafo 4 novambra 2018
Fitokanana vali-tafo 4 novambra 2018
Fanentanana
Takelaka faha 60 taona
Tantaran' ny fanorenana ny tranovato
Lohahevitra banjinina volana
: FANAVAOZANA FANKATOAVANA FANOMPOANA
Eo foana ny Fanahy Masina rehefa hanao zava-baovao ny Zanahary. Mamorona avy amin’ny tsy misy Izy ka mahary ary mahay manavao ny efa misy ka manatsara. Simban’ny fanahy ratsy feno ota ny zava-boahary rehetra izao ka mila havaozina. Ny fiovaana ho amin’ny tsara no mahasoa sy mampiadana ka mahasambatra. Mandalo fanavaozana mafy mihitsy vao ho tena tonga amin’ny tanjona mahafaly. Sitraky ny Zanahary ny olona ratsy fanahy, lozabe, mpangalatra, mpandainga, mpamono olona, sns…, mba hiova hihavao ho amin’ny tsara, ka hiala amin’ny ratsy fanaony, hifona sy hanatona Azy ka hibebaka, fa hamela heloka Izy ka hanome ny fahasoavany ho azy ireny. Tonga saina ilay zanaka adala ka niverina nanatona ny rainy, sady nivazina no nifona. Miovà amin’ny fanavaozana ny saina mba hamantarana ny sitrapon-Janahary izay tsara sady ankasitrahana no marina sy masina. Raha miala amin’ny lalan-dratsiny ny olona, tena ho velona tokoa izy. Fa raha ny marina no miala amin'ny fahamarinany ka manao meloka ary manaraka ny fahavetavetana rehetra izay nataon'ny ratsy fanahy, ho velona va izy? Tsia, fa ho faty tokoa izy, indrisy, mampalahelo izany. Aleo miova ho amin’ny tsara toy izay miova ho amin’ny ratsy. Koa samy hotsarain-Janahary araka ny nataony avy ny olona. Miverena anio ka mibebaha amin'ny fahadisoana rehetra vita, mba tsy ho fahatafintohinana mahameloka intsony izany. Ialao àry ny ratsy, meteza havaozin’ny Fanahy Masina! Koa mibebaha ianareo mba ho velona, indrindra ianareo mihevi-tena ho lehibe. Hanavao ny asan-tanany, ny tany aman-danitra, ny Zanahary; koa mitandrema kosa, miambena fa hohavaoziny ny zava-drehetra! Ary amin'izany andro izany, raha afaka ny fahoriana lehibe, ny masoandro hohamaizinina, ny volana tsy haneho fahazavana, ny kintana hiraraka avy eny amin'ny lanitra, ary hohozongozonina ny hery izay ao amin'ny lanitra. Amin'izay i Kristy Tompo no ho hita avy eo amin'ny rahona amin'ny hery lehibe sy ny voninahitra. Haniraka anjely Izy hanangona ny olom-boafidiny hatrany amin'ny faran'ny tany aman-danitra. Raha vao manaroka ny aviavy ka mandravina, efa akaiky ny loha-taona. Toy izany koa, raha vao hita fa tonga izany zavatra izany, aoka ho fantatra fa efa mby akaiky eo am-baravarana Izy. Hisy foana ny taranaka ity mandra-pahatongan'izany rehetra izany. Mitandrema, miambena, mivavaha; fa ho avy tampoka Izy. Mihavaoza ka tafio ny toetra vaovao izay havaozina ho amin'ny fahalalana tsara araka ny endrik'Ilay nahary azy. Fa amin'izany tsy misy Grika sy Jiosy, na voafora sy tsy voafora, na barbariana sy Skytiana, na andevo sy tsy andevo, fa Kristy no zavatra rehetra sady amin'ny rehetra. Koa mitafia famindrampo sy fiantrana, fandeferana, fahamoram-panahy, fanetren-tena, fahalemem-panahy, araka ny maha-olom-boafidin-Janahary sady masina no malala. Mifandefera, ka mifamelà heloka, raha misy manana alahelo amin'ny sasany; tahaka ny namelan'ny Tompo Kristy ny helokareo no aoka mba hifamelanareo heloka kosa. Ary aoka ho ambonin'izany rehetra izany ny fitiavana, fa fehin'ny fahatanterahana izany. Ary aoka hanapaka ao am-po ny fiadanan'i Kristy, fa ho amin'izany no niantsoana ny mino ho tena iray; ary aoka ho feno fisaorana! Aoka ny Tenin'i Kristy hitoetra betsaka ao anaty amin'ny fahendrena rehetra, ka mifampianara ka mifananara, mihira amin'ny fahasoavana ao am-po ho an-Janahary. Ary izay rehetra atao, na amin'ny teny, na amin'ny asa, ataovy amin'ny anaran'i Jesoa Tompo izany rehetra izany, ka misaora ny Zanahary, amin'ny alalany. Ry olombelona ô, efa naseho anao izay tsara sy izay ilain'i Jehovah aminao: ny hanao ny marina sy ho tia famindram-po ary ny hanaraka Azy amin'ny fanetren-tena. Mbola misy rakitry ny faharatsiana ihany va sy famarana tsy ampy izay voaozona, ao an-tranon'ny ratsy fanahy? Mety madio va ny firenena raha manana mizana mandainga sy kitapo misy vato tsy marina? Fa feno loza ny mpanan-karenany, mandainga ny mponina ao aminy, ary lela feno fitaka no eo am-bavany. Ny Zanahary kosa hikapoka maharary azy ka handringana azy noho ny helony. Hihinana izy, nefa tsy ho voky; hampirina izy, nefa tsy hahavonjy; hamafy izy, nefa tsy hijinja; hanosihosy oliva izy, nefa tsy hihosotra diloilo, hanosihosy ranom-boaloboka izy, nefa tsy hisotro divay. Miovà, mihavaoza, fa aza mitandrina ny lalàn'i Omry sy ny asan'ny taranak'i Ahaba intsony na ny fisainany, sao atolotry ny Zanahary ho figagana, na ho toy ny zavatra mampisitrisitra ianao! Farany, izay nifanenjika sy nifanaratsy, aoka hihavao ka hihavana hifanampy sy hifanohana; izay nifampialona mihavaoza ka miaraha manompo ny Zanahary amin’ny fitiavana sy fifaliana ho voninahitry ny Anarany! Mihavaana amin’ny Zanahary sy ny namana ary ny tena! Fanavaozana tena mahagaga no omen’ny Tompo izay mino Azy. Raha misy olona ao amin’i Kristy, olom-baovao niova saina, niova fo, madio fanahy, olona nateraka indray ka tsy izy intsony no velona fa Kristy no velona ao anatiny. Roahy ny ratsy ka raiso ny tsara! Soa raha tonga olom-baovao ianao! Mihavaoza ka tafio ny toetra vaovao izay havaozina ho amin'ny fahalalana tsara araka ny endrik'Ilay Zanahary, Fitiavana! Amena.
Ho aminao anie ny fiadanan'ny Tompo! Amena!Ny Mpitandrina RAKOTOSON Philippe
Manaiky hanao ny asa, manaraka izay voalazan’ny baiko, manao izay takiana, fa mifady izay andrarana, no atao hoe mankatoa. «Shama» ny teny hebreo midika: re sy heno ka tanterahana. Atao ny sitrapon-Janahary ho fankatoavana Azy. Fa nihaino ny feon’ny fanahy ratsy i Eva ka nanaraka ny teniny fa tsy nankatoa ny Mpahary azy. Azo adika mankatoa ny teny grika «hypakoô» sy « peitô ». Ka mihaino mandray fahalalaana aloha, vao manatanteraka ny sitra-pon’ilay nitafa. Mino ka miasa arak’izany no atao hoe mankatoa. Ankatoavy ny Zanahary fa Izy no Loharanon’aina. Ho faty izay mandà Azy, fa miankina Aminy ny fiainana. Mamita-tena izay mino fa marina ny zavatra iray nefa tsy mankatoa. Tsy hahazo fitahiana izy. Mora tsy mankatoa ny olona ka mila miady mafy amin’ny fanahy ratsy eny amin’ny rivotra. Italahoy ny Fanahin’i Kristy hanampy hankatoa ny Zanahary, mba hiadana sy ho sambatra ary ho faly sy hifankatia isika ka samy hifamela heloka. Ny olona mino sy mankatoa no ho voatahy. Mankatoa noho ny fitiavana izay manana toe-po tsara. (2 Jaona 3-6-9). Notendren-Janahary ho Mpanjaka ny Zanany, ka tokony hankatoa Azy ny rehetra. Ny fanjakana eto an-tany izay mitarika antsika hanompo sampy sy hanao ny tsy fahamarinana ve mbola tokony ho ankatoavina ? Valiny : «tsia!» Zanahary ihany no tena Mpitondra ka ankatoavina fa tsy olona.
Mitsahara, fa aza manao ratsy. Mianara hanao ny tsara. Diniho izay rariny, anaro ny mpampahory. Omeo rariny ny kamboty, tsarao ny adin'ny mpitondratena. Aoka hisasa sy hidio ka hanala ny fanao ratsy rehetra. Fa izay manaiky sy mankatoa no hisitraka ka hihinana ny voka-tsoan’ny tany! Izay manao ny sitrapon-Janahary ihany, amin’ny finoana, fitiavana sy fifaliana, no hiditra amin’ny fanjakan’ny lanitra.
Fanahy ny Zanahary ka tsy hita maso, tsy mbola nisy nahita Azy na oviana na oviana. Nefa raha mifankatia isika, tena mitoetra ato amintsika Izy satria FITIAVANA Izy. Ny Fanahiny manambara fa Kristy Zanany no Mpamonjy izay mino Azy. Ary isika efa mahalala sy mino ny fitiavan-Janahary antsika, fa Fitiavana Izy ka izay mitoetra amin'ny fitiavana no mitoetra ao Aminy sady Izy ao amintsika. Amena.
Ny Mpitandrina RAKOTOSON Philippe
Fanaovana asa ho Fanajana olona fatratra sy Fanekena ny sitra-pony no atao hoe: Fanompoana. Ny andriana mandova fanjakana ny andevo mandova fanompoana. Fanompoan’ny andevo, tsy fidiny azy, ary raha azony ialàna, andosirany. Noporetin’ireo irak’andriana, fahefana nisy, taona 1885-1895, ny vahoakan’ny faritra faha-6 teto Imerina. Fa lany andro fotsiny amin’adi-lahy ireo mpitondra sy miaramila; fa nifanara-tsaina kosa rehefa ampahory sy itsentsitra ny vahoaka izay nandry tsy lavo loha (lainga, jirika, ady, tontakely, kolikoly, sns…). Taona 1896 no porofo mivaingana fa rava ho azy ny fahefana izay nampahory ny madinika sady naorina amin-dainga sy sampy ary alahelom-bahoaka. Hafa ny fanompoana ny Tompo fa io ihany no atao an-tsitra-po amim- pitiavana, amim-pifaliana, ho voninahi-Janahary, ka aina no fetra. Izay nofidian'ny Tompo hanao ny asany na inona karazana fanompoana, no mpanompony voafidy ka tsy ho ariany. Angataho Izy hanampy amim-panaovana izany fa aza mitoky amin'ny herin'ny tena sy ny fahalalana fotsiny. Alao hery! Nasain’i Kristy namoky olona dimy arivo lahy ny mpianany izay tsy nanana afa-tsy mofo dimy sy hazan-drano madinika roa. Rehefa mino sy matoky Azy, mahagaga fa vita ny asa, nihinana izy rehetra ka voky, ary nisy ambiny roa ambin’ny folo sobika nenti-nody. Miteny amin’ny kristiana malagasy ny Tompo izao: «omenareo hanina ny vahoaka Malagasy». Mpianatra izay tsy nitaky karama fa nihinana izay naroson'ny olona, ireo indray no asaina manome hanina ny olona, rehefa niteny hoe "ravao ny vahoaka samy hitady hanina sy kidoro fandriana ho azy avy". Tsia fa fiharian-karena iombonana, kominisima na haren’ny apostoly no ilaina hoy ny Tompo. Tsapao ny fahorian'ny hafa na kely aza ny ho enti-manana, tsy mahasakana izany. Ilaina ny zotom-po hisahirana, hisikina hanompo, fa sarotra ny asa. Io no Fanompoana. Raha nitantara ilay Fanasana niarahan'i Jesoa sy ny Mpianany i Jaona, tsy fanasana "sakafo" no nolazainy fa fanasana "tongotra" (Jao.13): fanaovana ny asan'ny mpanompo, asan’ andevo, ny fanasana tongotra. Didim-pitiavana, fitia vonona hanompo tsara hatramin'ny fara-fofonaina no didin-Janahary Fitiavana. Manaiky hanompo ny hafa, eny fa na efa reraky ny asa fitoriana aza. Izay talenta ananana no atolotra hanompoana ny Tompo sy ny hafa, mba hifampizarana ny kely, hitsinjovana ny mahantra, hampivoarana ny fiaraha-monina. Tanteraho Tsara ny Fanompoana! Tsarovy fa na ilaina aza ny fianarana, ny Zanahary no tena manolotra fahaizana hanaovana ny fanompoana. Kaodia, mailoa, mitandrema, miambena, iareto ny fahoriana, tanteraho ny fanompoana. Ampiasao tsara ny fotoana. Tohizo ny ezaka natomboka. Zarao ny asa araka ny talenta avy. Tarafo ny voninahi-Janahary. Aoka tsy hisy hampimalo. Mavitriha, marisiha mba hamirapiratra, ka ho hitan’ny olona ny asa tsara atao, hanomezany voninahitra ny Zanahary. Kajio ny fitondran-tena tsara. Matokia ny Tompo, ankamamio ny fanompoana Azy ka tontosay! Hobia Izy fa mendrika Azy izany. Derao sy ankalazao amin-dokanga sy valiha tory folo. Mihirà fihiram-baovao ho Azy; tendreo amin'ny feo fifaliana fa mahitsy Teny Izy ary mahatoky ny asany. Marina Izy ary henika ny famindram-pony ny tany. Ny fahatahorana Azy no fiandohan’ny fahendrena, fa Izy no mahafoana ny fisainan'ny firenen-tsamy hafa; mahatsinontsinona ny hevitry ny olona. Sambatra ny firenena izay manana Azy ho Tompo! Fa Izy no Mpamantatra ny asany rehetra. Tsy misy mpanjaka voavonjin'ny hamaroan'ny miaramilany; ny olo-mahery tsy voavonjin'ny haben'ny heriny. Zanahary no ifalian'ny fo, masina, itokiana, azo antenaina ny famindram-pony. Nahariana ny zava-drehetra ny Teniny ka nisiam-piainana nanazavana ny olona, ary izay nandray Azy nahazo hery tonga zana-Janahary feno fahasoavana manana amby ampy sy fahamarinana. Izay manompo amim-pitiavana no mahalala ny Zanahary Fitia ka manana ny fanahin'ny fahendrena. Ny Fanjakam-pitiavana mitaky fanompoana amim-pitiavana! Amena
Ho aminao anie ny fiadanan'ny Tompo! Amena!Ny Mpitandrina RAKOTOSON Philippe
Kristy no fiadanantsika
Jaona 16:33 Izany teny izany efa nolazaiko taminareo mba hanananareo fiadanana amiko. Atỳ amin’izao tontolo izao no ahitanareo fahoriana; nefa matokia; Izaho efa naharesy izao tontolo izao.
Grandeur de celui qui pardonne
Œil pour œil, dent pour dent, c’est la loi pour beaucoup, Si on fait exception, on risque de passer pour fou. Lucides, faisons le fou : quittons l’instinct normal, Un réflexe spontané, rendre le mal pour le mal. Sortons de l’ordinaire, prenons de la distance, Décidés pour toujours de ne pas faire vengeance, Convaincus de sa faute, nous allons l’étonner, Car au lieu de frapper, préférons pardonner. La vengeance enterrée, on gagne une paix solide. Le cercle vicieux brisé : c’est l’œuvre des fous lucides. Si génie et folie sont frère et sœur banals, Savoir bien pardonner est une folie géniale. Mais qui sait pardonner, si ce n’est le plus grand ? Le plus juste, le plus fort : il est sûr de son rang. Le grand reste toujours grand, quand il donne, quand il pardonne, Approuvé, respecté, qu’il chante ou qu’il fredonne. Le faible parfois pardonne, serait-ce par obligation ? Mais le grand qui pardonne est libre de ses actions. La magnanimité, le privilège des seuls grands, Est leur intime valeur, qu’ils soient pieds nus, sans gants. A l’intérieur d’un peuple, toujours des différences, Erreurs du Créateur, faites par inadvertance ? Ou différences voulues, dont il faut se réjouir ? Son prochain accepté, tout le monde va s’épanouir. Comme tu ne meurs qu’une fois, tous tes méfaits passés Seront mis sur ton compte…à moins d’être pardonnés. Le jour du grand départ, hagard, le teint livide, Tu n’emporteras rien, pas un sou, les mains vides ! A quoi te serviront tous ces biens amassés ? Faudrait-il pas lorgner côté Éternité ? Au Ciel ou en enfer : cela dépend de toi, Les anges ou la vermine ? Compagnons de ton choix ! Rendre le bien pour le mal : c’est cela le pardon. Quelqu’un d’Exceptionnel, de sa vie a fait don. Le Champion du pardon, il a versé son sang, Pour ta paix éternelle, c’est JÉSUS le plus GRAND !
Professeur RABARIOELINA Lala
08 Mars 2002
Et 12 Janvier 2017
Chaise (35 isa)
